Theater Rhetorika speelde

Partij kiezen

een stuk van Ronald Harwood in een regie van Roger Bolders

Wilhelm Furtwängler was ongetwijfeld de meest markante dirigent van zijn generatie, met wie misschien alleen Arturo Toscanini kon wedijveren. Hij had de top van zijn kunnen bereikt toen Adolf Hitler in 1933 kanselier van Duitsland werd.

Veel van zijn collega-musici moesten toen, omdat ze joods waren, het land uitvluchten; anderen, niet-joden, zochten uit protest tegen het regime toevlucht in het buitenland. Furtwängler besloot echter in Duitsland te blijven, met als resultaat dat hij beschuldigd werd van “meeheulen met het Naziregime”.

Dit was en is nog steeds de belangrijkste aanklacht tegen hem. In 1946 moest hij in Berlijn voor een “denazificeringstribunaal” verschijnen. De bewijslast voor dit tribunaal werd verzameld door twee Amerikaanse onderzoekscommissies, een in Wiesbaden die Furtwängler in zijn verdediging bijstond, en een andere in Berlijn, die verantwoordelijk was voor de aanklacht tegen hem.

Over de motieven van deze tweede commissie is weinig bekend, en dit inspireerde Ronald Harwood (°1934) voor zijn stuk “Taking Sides”. Het stuk werd in 2001 verfilmd met Harvey Keitel en Stellan Skarsgård.

Theater Rhetorika is met “Partij Kiezen” kandidaat voor het klasseringstornooi van de Provincie Oost-Vlaanderen. De vereniging hoopt haar jarenlange positie in de categorie “uitmuntendheid” opnieuw te bevestigen voor de komende vier jaar.

Ronald Harwood

Ronald Harwood werd in 1934 geboren in Kaapstad (Zuid-Afrika), maar leeft en werkt sinds jaren in Groot-Brittannië. Hij volgde er een opleiding aan de Royal Academy of Dramatic Arts en startte zijn carrière als acteur bij de Shakespeare Company. Hij vond echter snel zijn ware roeping: die van theater- en filmauteur.

Twee thema’s staan centraal in zijn werken: zijn fascinatie voor het kunstenaarsmilieu en zijn interesse in de periode van de Tweede Wereldoorlog. Beide thema’s zijn ook de rode draad in zijn twee bekendste werken: Taking Sides (Partij Kiezen) en The Pianist. Met zijn script voor The Pianist, in 2002 verfilmd door Roman Polanski, kreeg Harwoord trouwens een Academy Award.

Acteurs en medewerkers

Steve Arnold: Frank Van Mossevelde
Wilhelm Furtwängler: Eric Depoortere
Helmuth Rode: Ives De Wilde
Tamara Sachs: Dilia De Bondt
Emmi Straube: Dorine Van Avermaet
David Wills: Tom De Smedt

Technische coördinatie: Luc Opsomer
Scenografie: Erik De Corte
Decor: Antoine De Bock, Luc Opsomer, Camiel Van Cleemput, Leon Van Driessche
Licht- en geluidsregie: Luc Opsomer, Diedrik Van Hecke
Geluidsmontage: Ives De Wilde
Souffleur: Rachel Blancquaert
Kostuums: Lisette De Deken, Peter De Brabander
Toneelmeester: Nadine Landuyt
Affiche: Astrid Claus